"Teraz wszyscy znacie bardów i ich pieśni
Gdy nadejdzie godzina zamknę swe oczy
W odległym świecie będziemy mogli znów się spotkać
Lecz teraz słuchajcie mej pieśni o upadku nocy
Zaśpiewajmy pieśń bardów"

Dosyć spora, drewniana chatka ulokowana przy wschodnim murze miasta. Miejsce to jest centrum schadzek mieszczan, straży, oraz bardów i bajarzy z całego Fallshire. Nie dość, że można tu zregenerować nadwyrężone siły, skosztować znakomitego jadła i napitku, to wieczorami idzie posłuchać wspaniałej muzyki wygrywanej na wszelakich lutniach i fletach, wysłuchać opowieści i historii z dalekich stron, oraz nabyć wiele ciekawych i nie raz cennych informacji. Różne typy się tu kręcą, lecz mało kto szuka zwady, a to zapewne przez Barnabę, osiłka, który pilnuje porządku w tawernie. Mąż z niego miły, acz kiedy trzeba, potrafi użyć swej nad wyraz dużej siły. Z czterech okien budynku bije ciepłe światło rzucane przez płomień z piecyka. Zielony dach oberży jest jej znakiem rozpoznawczym i – jak się można domyślić – to od niego wzięła się nazwa lokalu. Drewniany szyld powiewa nad ciężkimi, dębowymi drzwiami i postukuje w strzechę dachu. Po obu stronach wejścia zwisa po jednej, elfickiej latarni. Otaczają one wszystko wokół zielonkawym światłem i nigdy nie gasną. Jest to twór wynaleziony przed wiekami przez elfowych czarodziei, a do swego działania wykorzystuje bardzo cenny kruszec – adamitium. Niewiele lokali stać na takowy luksus. Na niedużym tarasie osłoniętym dachem, znajdują się dwa stoliki i cztery krzesła – po dwa przy każdym. Przy ścianie postawiono drewnianą ławkę, na której bez problemu zmieści się nawet pięciu krasnoludów. Często lądują tutaj spici do nieprzytomności klienci, którzy swym niekoniecznie przyjemnym zapachem odstraszają klientów. Przy chatce dobudowana została niewielka stajnia dla podróżnych, mieści się w niej dziesięć koni, a ich opieką zajmuje się tutejszy koniuszy, Amer. Z kamiennego komina na dachu karczmy, prawie zawsze wydobywa się szary dym. Nieczęsto karczma jest zamykana, do tej pory zdarzyło się to raptem kilka razy, kiedy to karczmarz był na tyle chory, że nie dał rady powstać z łóżka, a i w tedy dokładał wszelkich starań, żeby w jego oberży panował porządek. A co do samego karczmarza... Jest to niewysoki krasnolud imieniem Glóin z lekką nadwagą. Ruda broda sięga mu do pasa, a garbaty nos zajmuje sporą część twarzy, na której rzadko maluje się uczucie inne, niż zadowolenie. Mężczyzna to bardzo rozmowny, skory do pomocy i zabawy. Wszystkich gości traktuje na równi i nie raz serwuje darmowe jadło tym, którzy choć głodni, nie maja przy sobie ni grosza. Jest to osoba powszechnie lubiana i darzona szacunkiem. Wędrowcy powiadają, że często powracają w te strony, albowiem serwują tutaj najlepsze piwo w obrębie całej wyspy, a ceny są zadziwiająco niskie. Na drugim piętrze tawerny znajduje się dziesięć pokoi sypialnych, których wynajęcie kosztuje zaledwie sto sztuk złota, toteż nierzadko bywa tak, że wszystkie pokoje są zajęte, nawet na dłuższy czas. Wnętrze karczmy jest dosyć przestronne i bez problemu mieści całe tłumy mieszczan i grupy przejezdnych cyrkowców. Około trzydziestu okrągłych stolików rozstawionych zostało po całej sali głównej, a przy każdym z nich postawiono trzy krzesła. Z sufitu zwisają dwa, bogato zdobione żyrandole ze świecami – prezent od kapitana straży z okazji urodzin karczmarza. Wzdłuż zachodniej ściany ciągnie się drewniany szynkwas, za którym urzęduje Glóin. Przy ścianie za ladą ustawiono kilka regałów z winami, piwem i innymi napitkami, oraz kuflami i szklankami. Na drewnianym blacie ustawiono niedużą tablicę na trójnogu z cennikiem. Na przeciwległej ścianie od drzwi wejściowych znajdują się kolejne drzwi, prowadzące do piwnicy. Praktycznie zawsze czuwa przy nich nieduży pies o jasnobrązowej sierści. Nigdy nikogo nie zaatakował, a jedynie obszczekał kilku śmiałków, którzy próbowali dostać się do piwnicy, w której magazynowane są zapasy. W całym pomieszczeniu unosi się zapach świeżego chleba i niezwykle wonnego piwa. Jest to idealne miejsce do spotkań, rozmów, a może nawet planowania wyprawy?